تاثیر توانایی مدیریتی بر کیفیت سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

امروزه بر سود حسابداری به عنوان یک معیار ارزیابی عملکرد جهت تصمیم گیری های اقتصادی از جنبه های متفاوت، انتقاداتی وارد است. این موضوع نشان دهنده این است که علاوه بر کمیت سود، کیفیت آن نیز ممکن است تحت تاثیر دستکاری ها و اهداف خاص مدیران قرار گیرد. کیفیت سود یک ویژگی بسیار مهم گزارش های مالی است که بر تخصیص مناسب سرمایه اثر می گذارد. به دلیل اینکه سود یک داده مهم در مدل های ارزیابی سرمایه گذاران و اعتباردهندگان می باشد، شرکت هایی که کیفیت سود ضعیف تری دارند به داشتن هزینه های سرمایه بالاتری تمایل دارند. در پژوهش های قبلی عمدتا بر تاثیر ویژگی های یک شرکت خاص بر کیفیت سود تکیه شده است، اما در این پژوهش سعی شده است برای اولین بار تاثیر توانایی مدیریتی بر کیفیت سود مورد بررسی قرار گیرد. لذا هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر کیفیت سود می باشد. برای بررسی این موضوع دو فرضیه تدوین و نمونه ای از بین شرکتهای تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1381-1387 انتخاب شد. متغیر مستقل در این پژوهش توانایی مدیریتی است که با تعدیل کارایی هر شرکت به وسیله روش تحلیل پوششی داده ها محاسبه شده است. پایداری سود و ارائه مجدد صورت های مالی (سود و زیان) به عنوان متغیرهای وابسته پژوهش در نظر گرفته شد. در این پژوهش از روش رگرسیون داده های ترکیبی جهت برآورد مدل رگرسیونی مربوط به آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول نشان می دهد که توانایی مدیریتی بر ارائه مجدد صورت های مالی (سود و زیان) تاثیر منفی دارد. بدین معنی که مدیران تواناتر، ارائه مجدد صورت های مالی را کمتر ارائه می کنند و در نتیجه کیفیت سود بالاتری دارند. نتایج آزمون فرضیه دوم تاثیر توانایی مدیریتی بر پایداری سود را به عنوان معیاری از کیفیت سود تایید نکرد.